Verergerende ongelijkheid: Fed's focus op positieve economische indicatoren kan volgende recessie verergeren (1/2)

Tot vorig jaar waren de Amerikaanse economische indicatoren zo sterk, terwijl tegelijkertijd de inflatie, zoals weergegeven door de hoge prijsindexen, de grootste zorg van economen was. Dit jaar wordt de Amerikaanse economie nog steeds als sterk beschouwd, maar sommige indicatoren vertonen een zwakke trend, waardoor af en toe zorgen over een recessie naar voren komen. Dat lijkt wel een verschil te zijn.

​

Sommige van de tussentijds gepubliceerde Amerikaanse economische indicatoren blijven sterk, terwijl andere erop wijzen dat de economie snel in een recessie zal terechtkomen. Dit zorgt voor schommelingen op de markt. Laten we eens kijken naar de trends in enkele belangrijke economische indicatoren en er even over nadenken.

​

Hieronder ziet u de trend van het reële BBP, dat de totale omvang van de Amerikaanse economie weergeeft. Het is een belangrijke indicator, maar omdat het een kwartaalindicator is, komt deze later uit dan maandelijkse indicatoren en heeft hij daarom minder invloed op de markt. De gestippelde lijn geeft de jaar-op-jaar (YoY%, rechter verticale as) groeipercentage trend weer.

Als we kijken naar de trend van het reële BBP, zien we dat het na een scherpe daling tijdens de coronapandemie herstelde dankzij de grootschalige stimuleringsprogramma's van de federale overheid en de Federal Reserve. Eind 2021 keerde het terug naar de groeitrend van voor de pandemie en handhaaft het sindsdien dat niveau.

​

Als we zien dat de groeitrend van voor de pandemie wordt gehandhaafd, krijgen we sterk het gevoel dat de Biden-regering deze trend bewust heeft willen handhaven, ook al betekende dat enigszins overdrijven.

Als er enigszins overdreven werd om de trend van de reële BBP-groei te handhaven, dan moeten er zeker op andere gebieden offers zijn gebracht. Hieronder staat een grafiek met een overzicht van het aandeel van de overheidsuitgaven (federale en deelstaatoverheid) in het nominale BBP en hoeveel procent de overheidsschuld ten opzichte van het BBP per kwartaal is toegenomen.

​

Het aandeel van de overheidsuitgaven in het totale BBP blijft, met uitzondering van de periode na de coronapandemie met de grootschalige stimuleringsprogramma's, rond de 35% sinds het midden van de jaren 2010.

​

Als we kijken naar het aandeel van de overheidsuitgaven per kwartaal (onderaan), zien we dat het gemiddelde niveau van de toename van de overheidsschuld per kwartaal sinds de wereldwijde financiële crisis van 2008 hoger ligt dan voorheen, en ook na de coronapandemie stabiel blijft. Ik denk dat deze constante toename van de overheidsschuld, die leidt tot een constant niveau van overheidsuitgaven, een belangrijke factor is waarom de groeitrend van het reële BBP consistent is gebleven.

Hieronder ziet u de trends van twee belangrijke Amerikaanse indicatoren voor consumptie, namelijk de particuliere consumptie-uitgaven (PCE) en de detailhandelsomzet, gecorrigeerd voor inflatie.

​

De jaar-op-jaar trend laat zien dat de PCE naar een groeitempo convergeert dat vergelijkbaar is met het niveau van voor de coronapandemie, terwijl de detailhandelsomzet, ondanks een recordhoog niveau, een stagnatie vertoont, wat wijst op een mogelijke vertraging.

Maar als we deze grafieken bekijken in het verlengde van de groeitrend van voor de coronapandemie, zien we een iets ander beeld.

​

De grafieken hieronder laten zien dat zowel de particuliere consumptie-uitgaven als de detailhandelsomzet, als we de groeitrend van voor de coronapandemie doortrekken, ongeveer hetzelfde niveau bereiken rond het huidige tijdstip. Opmerkelijk is dat de detailhandelsomzet rond 2021, tijdens de periode van de "revenge spending", een abnormaal hoge piek vertoonde ten opzichte van de particuliere consumptie-uitgaven. Dit komt mogelijk door een voorbarige weerspiegeling of een tijdelijke piek, waardoor de detailhandelsomzet sindsdien een lange periode van stagnatie doormaakt.

En hier zijn de indicatoren voor de werkgelegenheid.

​

De onderstaande grafiek toont de trend van de niet-agrarische werkgelegenheid op basis van bedrijfsgegevens (loonlijstgegevens). Na een sterk herstel na de coronapandemie nadert het bijna het niveau van voor de pandemie en ligt het nu rond het jaarlijkse niveau van voor de pandemie. Gezien de aanhoudende hoge rente, lijkt het nog steeds een sterke trend te zijn.

​

De redenen voor de sterke groei van deze indicator, die vaak als headline-indicator voor de werkgelegenheid wordt gebruikt, zijn onder meer de toename van illegale immigratie en het dubbele tellen van mensen met meerdere banen (multi-jobs), wat betekent dat de werkelijke cijfers mogelijk overdreven zijn. Dit moet in overweging worden genomen.

Hieronder staat een andere indicator voor de Amerikaanse werkgelegenheid, gebaseerd op een huishoudenenquête. Vanwege de nauwkeurigheid wordt deze indicator, die minder betrouwbaar is dan loonlijstgegevens, niet als headline-indicator gebruikt en wordt deze ook niet vaak genoemd.

​

Hoewel het effect van illegale immigratie niet altijd zo groot is als de afgelopen jaren, is er doorgaans sprake van een continue instroom. Ook is er een groot aantal mensen met meerdere banen. Over het algemeen is de jaar-op-jaar groeipercentage lager dan bij de bedrijfsgegevens (loonlijstgegevens). Zoals we in de onderstaande grafiek kunnen zien, is er de afgelopen jaren sprake van een duidelijke vertraging.

Ook de werkloosheidscijfers, die op basis van dezelfde enquête worden berekend, blijven niet langer dalen, maar vertonen een lichte stijging vanaf hun dieptepunt. Dit leidde tot zorgen over de "Okun's Law", die in juli en augustus van dit jaar de markt flink in beweging brachten.

Hieronder staat een grafiek van het aandeel werknemers met meerdere banen (multi-jobs) in de VS.

​

Hoewel het waarschijnlijk is dat dit aandeel nog iets zal stijgen, is het inmiddels weer terug op het niveau van voor de coronapandemie, na een scherpe daling tijdens de pandemie. Het lijkt erop dat het effect van de multi-jobs op de niet-agrarische werkgelegenheid (total nonfarm) al bijna volledig is uitgeput, zelfs als er nog wel wat extra capaciteit zou zijn.

Ook het effect van illegale immigratie op de sterke groei van de niet-agrarische werkgelegenheid is verminderd sinds de Biden-regering in juni, voor de verkiezingen, via een presidentieel decreet de grenscontroles heeft aangescherpt. Er is echter nog steeds enige mate van beheersing mogelijk.

​

Uit het onderstaande artikel over de regelgeving voor illegale immigratie die de Biden-regering in juni heeft ingevoerd, blijkt dat het niet zozeer is dat illegale immigratie volledig is gestopt, maar dat de "schaal" ervan wordt beheerst.

​

De regelgeving voor illegale immigratie houdt in dat het aantal illegale grensoverschrijdingen op ongeveer 1.000 tot 2.500 per dag wordt gehouden (zelfs 1.000 per dag is 30.000 per maand, wat geen geringe hoeveelheid is).

​

Het lijkt erop dat het doel van dit presidentiële decreet is om ervoor te zorgen dat de maandelijkse toename van de nieuwe werkgelegenheid rond de 200.000 blijft tot de volgende regering aantreedt, in plaats van dat het effect van de immigratie plotseling verdwijnt.

(Vanwege de bestandsgrootte wordt dit in deel 2 voortgezet...)