- 트럼프 ‘관세폭탄’에···애플, “4년간 미국 내 5000억달러 투자”
- 도널드 트럼프 미국 대통령이 ‘관세 폭탄’을 경고하는 상황에서 애플이 미국에 5000억달러(약 714조원)를 투자하는 계획을 밝혔다. 애플은 24일(현지시간) 성명을 통해 “앞으로 4년 동안 미국에 5000억달러 이
.
W wiadomościach pojawiła się informacja, że Apple, z powodu presji celnej ze strony administracji Trumpa, zdecydowało się zainwestować 500 miliardów dolarów w ciągu 4 lat w USA, budując tam odpowiednie zakłady badawcze i produkcyjne.
Apple to amerykańska firma o gigantycznych rozmiarach, która symbolizuje "korzyści płynące z przenoszenia produkcji za granicę w okresie neoliberalizmu", budując m.in. chińskie fabryki iPhone'ów.
W tym kontekście analizowałem te wiadomości i zastanawiałem się, czy "wojna celna" zapoczątkowana przez Trumpa nie powinna być rozpatrywana również w szerszym kontekście, wykraczającym poza jego kadencję, a uwzględniającym perspektywę amerykańskiej dominacji na kolejne dziesięciolecia.
O "reindustrializacji" (reshoreingu), czyli przenoszeniu miejsc pracy z zagranicznych fabryk z powrotem do USA, mówi się już od ponad dekady, jeszcze za czasów prezydentury Obamy.
Jednak same zachęty w postaci dotacji czy ulg podatkowych okazały się niewystarczające. Teraz sytuacja się zmieniła – "wojna celna" Trumpa, jak się wydaje, nie ma na celu zwiększenia wpływów z ceł, lecz właśnie "reindustrializację" i przywrócenie miejsc pracy w przemyśle.
Po II wojnie światowej USA znalazły się w sytuacji podobnej do obecnej – wysoki poziom zadłużenia publicznego w stosunku do PKB.
Jednak od lat 50. XX wieku do około 1980 roku udało się zmniejszyć ten wskaźnik ze 120% do poziomu poniżej 50%.
Oczywiście nie dokonano tego poprzez politykę budżetową opartą na nadwyżkach – udało się to dzięki "wyższym tempom wzrostu PKB niż wzrostu długu publicznego".
.
Warto więc zastanowić się nad sytuacją w USA w latach 1945-1980.
Z poniższego wykresu wynika, że na początku lat 50. XX wieku sektor usług stanowił około 60-65% rynku pracy w USA. Podczas II wojny światowej udział ten spadł nawet do około 55%, prawdopodobnie ze względu na funkcjonowanie zakładów zbrojeniowych (przemysł).
Udział sektora usług stale rósł, osiągając około 86% około 2010 roku, a następnie utrzymywał się na tym poziomie.
Można odnieść wrażenie, że sektor usług osiągnął swój maksymalny poziom nasycenia.
Udział sektora usług w ogólnej liczbie miejsc pracy (z wyłączeniem rolnictwa)
Główne cechy okresu 1950-1980, kiedy to USA znacząco zmniejszyły swój poziom zadłużenia i odnotowywały wysokie tempo wzrostu, to: "znacznie wyższy niż obecnie udział wysokiej jakości miejsc pracy w przemyśle" oraz "bardzo wysokie stawki podatków progresywnych" (ekstremalny system podatków progresywnych, aby zmaksymalizować skłonność do konsumpcji przy ograniczonej skali gospodarki).
Do lat 80. XX wieku "made in USA" budziło powszechny respekt.
Patrząc na ten wykres, Amerykanie mogą chcieć powrócić do czasów "wielkości(?)" USA, przyciągając wysokiej jakości miejsca pracy w przemyśle.
Wzrost udziału sektora usług w ostatnich latach wynika z odpływu miejsc pracy w przemyśle do krajów o niższych kosztach pracy oraz jednoczesnego wzrostu liczby miejsc pracy w sektorze usług w USA.
Aby zmniejszyć udział sektora usług, należałoby zwiększyć liczbę miejsc pracy w przemyśle.
Nawet dla rozwoju sektora usług potrzebny jest przemysł. Na przykład, aby sektor usług w Suwon rozwijał się, firmy przemysłowe w Suwon, takie jak Samsung Electronics, muszą dobrze zarabiać, a ich pracownicy muszą wydawać pieniądze w pobliskich dzielnicach handlowych.
W sektorze usług pieniądze krążą w obrębie regionu, ale nowy przemysł przynosi nowe pieniądze, które mogą ożywić stagnujący sektor usług.
(Wzrost sektora usług w USA przy ograniczonej bazie przemysłowej może oznaczać, że aby dalej go rozwijać, potrzebne są nowe miejsca pracy w przemyśle).
Na przykład, w grze StarCraft, aby zbudować działa jonowe (sektor usług) dla Protossów, trzeba najpierw zbudować asymetryczne centra energetyczne (przemysł). Można zbudować kilka dział wokół jednego centrum, ale aby zwiększyć ich liczbę, trzeba zbudować kolejne centra.
Obecnie powszechna jest opinia, że bezkrytyczna polityka celna Trumpa może doprowadzić do globalnego kryzysu gospodarczego, powołując się na podobne przypadki z przeszłości. Uważa się, że "zagrożenia zostaną tylko zasugerowane".
Jednak sytuacja wygląda inaczej, jeśli celem USA jest "zwiększenie liczby miejsc pracy w przemyśle w perspektywie dłuższej niż kadencja Trumpa".
Wysokie cła (powyżej kilkudziesięciu procent), utrzymywane przez długi czas (nawet w przypadku wojny celnej z UE i Chinami), zmuszą firmy do przekalkulowania swojej strategii.
"Czy lepiej jest utrzymać fabryki w kraju lub w krajach o niskich kosztach pracy, czy też lepiej jest budować fabryki w USA, aby pokryć eksport do USA?".
Niezależnie od tego, czy chodzi o firmy spoza USA, czy o amerykańskie firmy z zagranicznymi fabrykami (np. Apple).
Jeśli mamy przejść przez okres masowej restrukturyzacji zadłużenia i bańki spekulacyjnej, to czemu nie wykorzystać okazji i poprzez stworzenie ogromnego zagrożenia, przyciągnąć do USA miejsca pracy w przemyśle? Z punktu widzenia mocarstwa, jest to strategia warta rozważenia w perspektywie kilkudziesięciu lat.
Jeśli presja celna będzie wysoka i długotrwała, a firmy zaczną przenosić miejsca pracy do USA na stałe, nawet UE, pomimo ryzyka powtarzających się wojen celnych z USA, może być zmuszona do "udziału w wojnie celnej".
Miejsca pracy mają ogromne, wręcz decydujące znaczenie dla długoterminowej sytuacji gospodarczej regionu, a także są niezwykle wrażliwym zagadnieniem politycznym. Cła można zmienić w ciągu kilku lat, ale utrata miejsc pracy może trwać dziesięciolecia, osłabiając na długi czas podstawy gospodarki regionu.
Jeśli więc administracja Trumpa wywoła wojnę celną, zmuszającą firmy z innych krajów do poważnego rozważenia budowy fabryk w USA, to pomimo świadomości ryzyka podobnego do Wielkiego Kryzysu, UE i Chiny prawdopodobnie odpowiedzą "odwetowymi cłami".
Jeśli Trump "przekroczy granicę", przywódcy innych krajów lub bloków gospodarczych o podobnych rozmiarach, mogą być zmuszeni do podjęcia "politycznie nieuniknionych decyzji".
UE, Chiny i inne wielkie bloki gospodarcze mogą znosić "czasowe straty (wyłudzanie pieniędzy)" w postaci ceł lub spadku eksportu, ale czy będą tolerować "utratę miejsc pracy", która ma długoterminowe konsekwencje gospodarcze? To może zadecydować o przyszłości globalnej gospodarki.
- 주식투자를 위한 금융시장 추적기 : 네이버 프리미엄콘텐츠
- 美 ETF 및 시황 베이스 주식투자를 위한 미국 지수, 환율 등 시장지표와 매크로 분석을 위주로 다루는 경제투자 채널입니다 ☘ :: 매일 변동하는 주가, 금리, 환율 등 시장지표 차트와 미국의 주요 경제 데이터를 위주로 글로벌 경제흐름을 파악해 투자전략에 활용합니다. 100년 만에 서서히 부각되며 일각에서 제기되고 있는 제2의 세계 대공황 발생 가능성 및 대응전략도 함께 점검해 갑니다. // - 네이버 블로그 '시장은 항상 옳더라(/gupsin)' 필자가 운영하는 네프콘 채널 // ※ 본 채널은 증시 흐름 분석 목적의 일부 대형주 언급 외에는 개별 종목들의 추천/분석과는 거리가 있는 경제투자 채널이므로 착오 없으시기 바랍니다~ (*종목 추천 등 유사투자자문 행위 채널이 아니므로 착오 구독에 유의)
